Assamese Romantic Poem: Love & Desire. A Modern Assamese Poem. নিসিদ্ধ গংগাত ডুব যোৱাৰ ভয়ত Love, Desire and Relationships

অসমীয়া ৰোমান্টিক কবিতা: প্ৰেম আৰু কামনা

নিসিদ্ধ গংগাত ডুব যোৱাৰ ভয়ত 
তপ্ত পৰশৰ মাদকতাৰ পৰা 
পলায়ন কৰি নিজকে কিমান 
দিবা যাতনা ? 

সঘন উশাহৰ উশৃংখলতাই যৌৱনৰ 
উঠন বুকৰ ভাজে ভাজে নামাই দিয়া
আকাশি গংগাৰ মৃদু লুণীয়া গোন্ধটো
বাৰু কেনেকৈ লুকুৱাবা নিজৰ পৰা । 

কম্পিত সিক্ত তোমাৰ গুলপীয়া ওঠ দুটিক 
কোনে বাৰু বুজাব আজি লেলাউটিৰ পৰিভাষা ।
ইচাট বিচাট কৰি বাগৰ সলাই সলাই 
খুলি  দিলা সমস্ত যৌৱনৰ অনুভূতি। 

এৰি দিলা থোকা থুকি শব্দৰ অশ্লীলতা
কম্পিত হল নিসিদ্ধ যৌৱন ।
ডুবি গল আজি যৌনতাৰ দুৱাৰডলি
থাকিগল মিছা অহংকাৰ , প্ৰেম আদি । 

নিসিদ্ধ  গংগাত দুব গল সকলোবোৰ।

About the Romantic Assamese Poem

It is a passionate and evocative Assamese poem that explores themes of love, sensuality, and the inexorable flow of the Ganges. The verses vividly depict the emotions and experiences associated with youth, desire, and the complexities of relationships.

The use of metaphors related to the Nisiddha Ganga, and the celestial Ganges adds a cultural and spiritual dimension to the poem. The imagery of trembling pink lips, the soft salty smell, and the unfolding of youth’s feelings enhances the sensual and intimate atmosphere of the verses.

The poet appears to convey a sense of vulnerability and openness in expressing emotions, touching on themes of imperfection and the complexities of love. The reference to false pride suggests a willingness to embrace authenticity and vulnerability over societal expectations.

Overall, the poem reflects a deep and nuanced exploration of emotions, using the natural and cultural elements of Assamese symbolism to convey the intensity and intricacies of love and desire.

নিসিদ্ধ গংগা

প্ৰেম, কামুকতা, গংগাৰ অদম্য প্ৰবাহৰ বিষয়বস্তু অন্বেষণ কৰা এক আবেগিক আৰু উত্তেজক অসমীয়া কবিতা। পদবোৰত যৌৱন, কামনা আৰু সম্পৰ্কৰ জটিলতাৰ লগত জড়িত আৱেগ আৰু অভিজ্ঞতাবোৰ জীৱন্তভাৱে চিত্ৰিত কৰা হৈছে।

নিসিদ্ধ গংগা, আৰু আকাশী গংগাৰ লগত জড়িত উপমাৰ ব্যৱহাৰে কবিতাটোত সাংস্কৃতিক আৰু আধ্যাত্মিক মাত্ৰা যোগ কৰিছে। কঁপি থকা গোলাপী ওঁঠৰ চিত্ৰকল্প, কোমল নিমখীয়া গোন্ধ আৰু যৌৱনৰ অনুভৱৰ উন্মোচনে পদবোৰৰ কামুক আৰু অন্তৰংগ পৰিৱেশটোক বৃদ্ধি কৰে।

অসম্পূৰ্ণতাৰ বিষয়বস্তু আৰু প্ৰেমৰ জটিলতাক স্পৰ্শ কৰি আৱেগ প্ৰকাশৰ ক্ষেত্ৰত কবিয়ে দুৰ্বলতা আৰু মুকলি মনৰ ভাৱ প্ৰকাশ কৰা যেন লাগে। ভুৱা অহংকাৰৰ উল্লেখে সমাজৰ আশাৰ ওপৰত প্ৰামাণ্যতা আৰু দুৰ্বলতাক আকোৱালি ল’বলৈ ইচ্ছা প্ৰকাশ কৰে।

সামগ্ৰিকভাৱে কবিতাটোত আৱেগৰ গভীৰ আৰু সুক্ষ্ম অন্বেষণৰ প্ৰতিফলন ঘটিছে, অসমীয়া প্ৰতীকবাদৰ স্বাভাৱিক আৰু সাংস্কৃতিক উপাদানসমূহ ব্যৱহাৰ কৰি প্ৰেম আৰু কামনাৰ তীব্ৰতা আৰু জটিলতা প্ৰকাশ কৰিছে।